Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Korowód" Jakub Małecki podzielił na sześć części. Zawarł w nich wyimki historii ludzkich na przestrzeni wieków. Paweł Wrona ucieka po zamarzniętym Bałtyku wraz z odnalezioną w śniegach Urszulą, jest rok 1549. Feliks ok. 1860/61 r. pisuje listy do Marianki. W 1901 r. pewna panienka (Basia Brzozowska) przebywa w Skibinie u wujostwa. Kocha się i nie kocha to w Karolu od pszczół, a może w starszawym Wargackim, któremu kradnie pocałunki nad klawiaturą pianina. Wuj Krzychu w XX w. podarowuje Kubie "Bajki robotów" Stanisława Lema. W "Korowodzie" kroczą postaci po przejściach. Osnute lękiem. W oparach tego co niewłaściwe, zakazane, trudne. Każdą z postaci zmieniają doświadczenia, napotkani ludzie. Niektórzy bohaterowie zapamiętają najsłodszy smak gruszki i skradną książkę. Innym utkwią w głowie cienie rzucane przez wydarzenia z przeszłości, Kształt. Żadna z postaci nie pozostanie taka sama. Na każdej kładzie się cień poprzednika. Każdy z bohaterów ma "geny" tych, którzy byli wcześniej, każdy przyjmuje na siebie kolejne warstwy doświadczeń niczym narastające łupiny cebuli. Jakub Małecki tka losy ludzkie, zapisując je panieńską dłonią w dzienniku. Zostawiając ślad w listach bądź snując opowieść głosem narratora-obserwatora. Wreszcie jedna z jego bohaterek pisze powieść w opowieści spod pióra Jakuba Małeckiego. Mało tego, kobieta ta staje się tej powieści narratorką i bohaterką. Na koniec sam autor jest w swojej książce. Bezbronny, szczery do bólu, nagi w swych przeżyciach i lękach. Rzeczywistość miesza się z wyobrażeniem, widmami, złudzeniami i fikcją. Wydarzenia wirują od zamarzniętego Bałtyku poprzez wieś, XX-wieczne Koło, Poznań i Warszawę. Autor bawi się gatunkami, narracjami. Liczby przetykane są słowami. Słowa blakną, by zupełnie zniknąć, pozostawiając ogrom światła na stronie, poczucie bezradności i palącego zaciekawienia wobec zagadki, co też miało być dalej. Znikają całe rozdziały, bo przecież pamięć jest ulotna. Ta książka jest wyjątkowa pod wieloma względami. Zachwyca wielogatunkowością, wielogłosowością i korowodem postaci. Wszystko niby osobne, a jedno z drugim doskonale się łączy. "Korowód" to książka o życiu i emocjach, jakie towarzyszą człowiekowi, jego wyborom, wzlotom i upadkom. To opowieść o "(...) lęku i życiu, które chciałoby się mieć, ale wciąż trzeba je wyszarpywać". I chociaż część VI tej opowieści to białe karty "(...) tylko cisza, biel", liczę, że Jakub Małecki jeszcze wiele historii napisze. Dziękuję za tę wyjątkową, poruszającą do głębi opowieść o tym co ludzkie. Za refleksyjną biel pustych stron. Brak opisu na tyle okładki. Fakturę odczuwaną pod palcami. I łzy - katharsis.